Ik werk in Kwadraat, een kleinschalig woonproject in de wijk waar mensen wonen met een verpleeghuisindicatie en een psychiatrische achtergrond.  Bewoners hebben structuur, stimulans en heel veel enthousiasme nodig. De beste zorg lever je bij ons met een lach op het gezicht en de handen op de rug.

Ik ben bevoorrecht omdat ik zo’n mooi vak heb. Mensen zien genieten van mijn eten doet iets met me. Het geeft mij de energie om net een stapje extra te zetten en er iedere dag een feestje van te maken.

Op onze afdeling verblijven mensen met Parkinson vanaf 50 jaar tot ver in de 90. De een heeft veel zorg en begeleiding nodig terwijl de ander redelijk zelfstandig functioneert. Onze zorg is absoluut maatwerk, geleverd door een geweldig team dat voor elkaar door het vuur gaat.

In mijn vriendengroep werkt er verder niemand in de zorg. Ze zijn niet verbaasd dat ik dat wel doe want ik ben een echt mensenmens. Ik kom in groepen tussen de mensen nu eenmaal het beste tot mijn recht. Als ik over mijn werk vertel, zijn ze wel onder de indruk. ‘Ik zou het niet kunnen, respect man’, zeggen ze dan.

Op een dag zag ik een bus met de oproep om bij Archipel te komen werken. Ik belde een kennis die bij Archipel werkt en hij ging iedere dag fluitend naar zijn werk. Dat wilde ik ook. Ik ben nu een jaar bij Archipel en ik ga ook iedere dag fluitend naar mijn werk.

Als flexer heb ik de keuze om mijn eigen werktijden te bepalen. Heerlijk. Ik kan mezelf blijven ontwikkelen,  trainingen volgen en werkervaring opdoen.  In het verleden heb ik voortdurend gezocht naar een goede balans tussen werk en privé. Want als die goed is, kun je ook goed voor een ander zorgen. Die balans heb ik eindelijk gevonden...

Ik heb vijfentwintig jaar in de retail gewerkt maar ik kreeg op een gegeven moment genoeg van het commerciële en het moeten scoren. Ik vond het contact met klanten wel leuk ook al was dat vluchtig. Eind 2017 heb ik mijn vorige baan opgezegd en ben bij Archipel begonnen. En nu geef ik mensen zorg en liefde, niet met mooie spullen uit een winkel maar wel met aandacht.

Flexwerken geeft mij enorm veel vrijheid. Ik draai vooral avonddiensten omdat ik geen ochtendmens ben. Kan ik zelf kiezen. Verder hoef ik geen teamvergaderingen of zo bij te wonen en kan ik me helemaal focussen op wat ik het liefste doe: zorgen.

Of ik in een leuk team werk? Zeker. In het verleden hebben we veel wisselingen gehad maar nu zijn we weer compleet. We kunnen weer bouwen samen. Pasgeleden hebben we een teambuilding-dag gehad waarin we verteld hebben waar we tegenaan lopen en waar we aan gaan werken. Zo leer je collega's op een andere manier kennen en krijg je meer begrip voor elkaar.

Het grootste misverstand over revalideren? Ik verwacht dat buitenstaanders denken dat revalidatie, therapie is in de traditionele zin van het woord. Een uurtje bij de fysiotherapeut of logopediste en voor de rest uitrusten. Maar bij ons is álles therapie. Revalidatie begint op het moment dat een cliënt wakker wordt totdat hij weer naar bed gaat.

Tijdens mijn eerste jaar verpleegkunde heb ik stage gelopen bij mensen met dementie. Ik vond het een fijne stage. Deze bewoners kunnen vaak moeilijk duidelijk maken wat ze willen en daar zit voor mij de uitdaging. Uitzoeken wat ze bedoelen en dan bedenken hoe ik kan helpen zodat ze zich gelukkig en prettig voelen. Tijdens deze stage was ik meteen verkocht.